28 Eylül 2010 Salı

amaaaan be akarsa aksın hayat yakalarım elbet bir köşesinden.

Hayat acayip bir hızla akıp giderken ben bir telaş yakalamaya çalışıyorum orasından burasından.

Yapılacak çok iş olmasına rağmen ben amaçsız bir o koltuğa,bir bu koltuğa devrilip,arada şekerleme yapmak,kitabıma dalıp saatleri hiçe saymak,elime çayımı alıp balkonumda sonbaharın tadını çıkarmak,amannn be akarsa aksın hayat yakalarım elbet bir köşesinden demek istiyorum.  

Bu arada tabletim bozulduğundan beri kıyıda köşede unutulmuş kalemlerim defterlerim gün yüzüne çıktılar,koşturmacadan çok çizemesemde arada karalıyorum. Hatta bazen fotoğraf bile çekiyorum utanmadan:)

8 yorum:

Unknown dedi ki...

En güzelini yapıyosun bence..Hayat ''an''ları yaşayabilmekten ibaret..Ucu bucağı kaçtı diye düşününce insanın ruhu savruluyor ordan oraya..Ruhun ne istiyorsa onu yapmalı..Senin gibi..mutlu günler..

ŞuŞu dedi ki...

Zeliha hıh işte tam da anlattığın gibi. Ama birde şu vakitsizlik sorunu olmasa tam tadında olacak:)

Sevgilerrr...

kara kitap dedi ki...

kağıdın kalemin yerini ne tutabilir.unutma onları. :)) kaktüslerden bende de var. :)

ceydabural dedi ki...

yanında bir yer açsan da bende gelsem ahh ne güzel olur dedim yaznını okuyunca

Nazpek dedi ki...

utanmakda nesi fotolar çok güzel bence

ŞuŞu dedi ki...

kara kitap seviyorum kaktüsleri ama en çok Öykü seviyor. Hem zahmetsiz çiçekler biraz güneş biraz su:)
Kağıtlar kalemler hep olmalı yanı başımızda değil mi ? ama teknoloji ve vakitsizliktir bana onları unutturan,ama onlar çok kadim dostlarmış:)

ŞuŞu dedi ki...

Ceydacığım bak açtım yanımda bir yer hadi gel bekliyorum:)

ŞuŞu dedi ki...

nazpek çok teşekkürler:)
Bu işi çok iyi yapan arkadaşlarımın yanında bende fotoğraf çekiyorum diye ortalığa çıkmak komik olur. Ben sadece oynuyorum makine ile ve keyif alıyorum:)
Ama beğendiğine sevinmedim mi? Tabi ki çok sevindim...