Aslında şimdi yaşananların geçmişi var,devam...

Dün kaldığım yerden devam...

O gece öyle güzel öyle dinlendirici bir uyku uyumuştum ki sabah kalktığımda sanki bütün ağrılarım sızılarım yorgunluklarım geçip gitmişti. Yataktan kalkıp hastanenin acayip bir yerine bakan camımı açtım. Henüz kimsecikler gelmemişti beni almaya. Sabahları çokça birşeyler yemememe rağmen,aç kalacaksın dedikleri için olsa gerek canım bir dünya ıvır zıvır istiyordu,en azından sıcacık bir çay:)
Hastanenin o acayip bir yerine bakan camından bakmaktan sıkılıp bekleme salonuna geçtim. Bekleme salonun koca koca camlarından Ankara'nın sabaha uyanışını izledim. Hiç birşey düşünmek istemiyordu canım. Ne Öykü ne Annem ne Ufuk ne Babam ne Ablam,sabahın köründe uykularından beni düşünürek uyanmış hiç kimseyi düşünmek istemiyordum. Sıcacık bir çay olsa kafiydi.

Babamın sesini duydum bir ara,odamda beni bulamayınca ameliyathaneye gittiğimi düşünüp göremediği için telaşlanmış,hemşirelere beni soruyordu. Buradayım diye seslendim yanıma geldi öyle uzun uzun konuşmadık,kesik kesik ve sıradandı konuşulanlar. Sonra Ufuk geldi,Annemin gelmesini istememiştim  çünkü annemi görünce,o düşünmek istemediklerim bir bir suratıma çarpacaktı biliyorum. Hem Öykü yanındaydı gelemezdi. Ufuk iyisin değil mi diye belki defalarca sordu bende her seferinde hı-hı dedim.

Bir gece önce anlatılmıştı herşey,nasıl bir ameliyat geçireceğim,sabah nasıl alınıp götürüleceğim,sonrasında yoğun bakıma gideceğim falan filan. Hemşire "Şule hanım odanıza gelirmisiniz"dediğinde Ufukla gözgöze geldik gülümsedik.Sonrasında ameliyathane kıyafetleri,sedye ve iğne. Ameliyathane kapısına kadar birlikte indik Babam ve Ufukla,iyiydim hatta beklediğimden daha iyi. Zaten uyuyacaktım hemde en derininden:) Vedalaştık kapıda ama babam son anda sağlam duramadı ve bıraktı gözyaşlarını,merak etmeyin dedim iyiyim. Çok anlamsızca bir laftı,ruhen iyi olmam onların çokta umrunda değildi ki onların tedirginlikleri farklıydı ama bence büyütüyorlardı.

7 nolu ameliyathane dediler ve oraya doğru yol aldık. Hep merak etmiştim nasıl acaba içerisi diye gördüğüm iyi oldu:) Kalabalıktı herkes hazırlanmış beni bekliyordu güzel bir karşılamaydı sevdim.
Hoş bir müzik çalıyordu şimdi tam anlamıyla hatırlayamasamda kulağa güzel geliyordu.
Ameliyat masasına aldılar bir süre lak lak ettik. Sonra akşam odama gelen anestezi uzmanı geldi yanıma biraz canını acıtacağım şimdiden özür diliyorum dedi,dert değil dedim,gülümsedi. İntraket takacalarmış,e kaçış olmadığına göre o kadarcık acıya dayanabilirdim. İki elimin de üzerinden intraket takıldı ve evet canım çok acıdı:) Sonrası çok silik,birşeyler soruyorlardı bende bülbül gibi şakıyordum. En son birilerinin sonra görüşürüz Şuleciğim dediğini duydum sonrası yine uyku:)


ps:Bu arada dişimin ağrısı bugün daha iyi en azından sabaha ağrı kesicisiz başladım ki değmeyin keyfime:) Birde sanırım ben bu yazıyı dişime bağlayana kadar dişimin ağrısı sancısı kalmayacak ama 26 ekim dişçi koltuğunda randevum var kaçış yok artık:)